Przekazy ustne oraz pisemne opracowania na temat szkoły sięgają 1907 roku. Wówczas była to szkoła prywatna mieszcząca się w jednej izbie. Nauka trwała dwa lata i obejmowała kształcenie umiejętności czytania i pisania. Uczył jeden nauczyciel - Józef Wójcik. Do szkoły prawdopodobnie chodziły wszystkie dzieci ze wsi, a rodzice płacili nauczycielowi niewielkie sumy pieniężne. Naukę przerwał wybuch pierwszej wojny światowej.
O ponownym istnieniu szkoły dowiadujemy się z dokumentów przechowywanych w archiwum obecnej szkoły podstawowej. Wskazują one, że 7 października 1920 roku placówka znów rozpoczęła swą działalność. Była to szkoła elementarna 1 klasowa, 4 oddziałowa z jednym nauczycielem. Mieściła się w niewielkim wynajętym budynku, składającym się z jednej izby i korytarza. Uczęszczały do niej tylko dzieci z Mieczyna. Nieznana jest liczba uczniów. Program nauczania obejmował naukę języka polskiego, rachunków, przyrody, historii, rysunków, śpiewu, gimnastyki i religii. Zajęcia prowadził jeden nauczyciel - Piotr Szczepanik W okresie międzywojennym nauczanie odbywało się początkowo w wynajętym budynku z jedną salą lekcyjną w której mieściło się 9 ławek. Do tej szkoły uczęszczały już nie tylko dzieci z Mieczyna, ale również z okolicznych miejscowości: Jakubowa, Wojciechowa, Karolinowa, Lipiej Góry, Huty Starej i Stojewska. Średnio do szkoły uczęszczało wówczas około 120 dzieci.W tym okresie w szkole uczyło dwóch nauczycieli: Pihut Maria i Pihut Włodzimierz. Szkoła podlegała nadzorowi w Krasocinie i inspektorowi we Włoszczowie.
W 1927 roku wzniesiono drewniany, parterowy budynek przeznaczony w całości dla szkoły. Były tu dwie sale lekcyjne i korytarz Sale wyposażono w nowe pomalowane ławki i tablice. Z czasem powstała nawet biblioteczka. Naukę w tej szkole rozpoczęli uczniowie w 1928 r. W tym czasie pracowało trzech nauczycieli wliczając księdza, gdyż nauka religii była obowiązkowa. W szkole uczyło się 150 uczniów. Poza lekcjami obowiązkowymi były również zajęcia pozalekcyjne: orkiestra szkolna i teatrzyk. Orkiestra liczyła około 10 uczniów. Grano na trąbkach, instrumentach perkusyjnych i mandolinie. Opiekunem był kierownik szkoły - W. Pihut. Obowiązkiem uczęszczania do szkoły objęte były wszystkie dzieci w wieku od 7 lat. Po ukończeniu dwóch klas można było kontynuować naukę w oddalonym o kilka kilometrów Łopusznie.
Funkcjonowanie szkoły w 1939 roku przerwały działania wojenne i aresztowanie przez Niemców jej kierownika . Swą działalność wznowiła we wrześniu 1941 roku. Wówczas to pracę rozpoczął nauczyciel Jan Wilczyński i tylko on uczył w tej szkole przez cały okres wojenny. W 1944 roku we wsi wybuchł pożar. Poza kilkoma domami spłonęła cała wieś. Spłonął również budynek szkoły. Do 1945 roku nauka odbywała się w kilku ocalałych budynkach. Po wyzwoleniu najpilniejszą sprawą dla środowiska było zapewnienie dzieciom miejsca do nauki. Kierownik Józef Jagusiński, z pomocą władz gminnych, sprowadził ze Śląska drewniany barak. Jego elementy przywieziono koleją do stacji Bukowa, a dalej mieszkańcy Mieczyna przewieźli je wozami konnymi. W czerwcu barak został oddany do użytku, a we wrześniu rozpoczęły się w nim zajęcia. Było 5 klas. Uczyło najpierw dwóch, a potem czterech nauczycieli. Z Mieczyna i okolicznych wsi uczęszczało od 150 do 200 dzieci. Ławki do szkoły, z własnego materiału, wykonali rodzice. W roku szk. 1947/48 szkoła otrzymała oczekiwany pierwszy przydział książek do biblioteki oraz globus i mapy Polski i Europy. Z funduszy gminnych zakupiono godła. Nadal brakowało podręczników.
W 1950 roku zmieniono kierownika szkoły. Został nim Marian Rembak. W latach pięćdziesiątych szkoła w Mieczynie była szkołą siedmioklasową i uczyło w niej 5 nauczycieli. Działalność nauczycieli i młodzieży szkolnej była widoczna w środowisku wiejskim. Na szczególną uwagę zasługuje działający w szkole teatr. Jego członkami, oprócz uczniów, była również starsza młodzież i dorośli. Przedstawienia przygotowywane były pod kierunkiem nauczycielek Zofii Krupy i Krystyny Szymańskiej. Dekoracje na scenę i stroje dla występujących chętnie przygotowywała młodzież i dorośli ze wsi. Przedstawienia odbywały się w szkole. Tłumnie oglądali je mieszkańcy Mieczyna. Po wyzwoleniu szkoła realizowała program nauczania według planu godzin o dwóch nauczycielach. Ciężkie warunki pracy powiększał fakt nadmiernej ilości uczniów przypadających na jednego nauczyciela. Nie sprzyjało to pracy dydaktyczno - wychowawczej i było powodem niskiego poziomu nauczania.
Do 1956 roku w Mieczynie funkcjonowała 5-klasowa szkoła. Uczono następujących przedmiotów: religia, język polski, historia, geografia, biologia, matematyka, rysunki, śpiew, prace ręczne, wychowanie fizyczne. Rok szkolny 1955/56 rozpoczął się w starym budynku - baraku. Nauka w nim trwała jeszcze kilka lat, ale cały czas myślano o budowie nowej szkoły. We wrześniu 1959 roku utworzono Komitet Budowy Szkoły. Najpierw czynił on starania związane z zakupem działki pod budowę. Po wielu trudnościach działkę zakupiono i podjęto działania związane z planem budowy, zezwoleniem i pozyskaniem funduszy na budowę. Dużym zaangażowaniem wyróżnili się Rak Władysław i Ciosek Józef. W kwietniu 1960 roku rozpoczęto prace przy budowie nowej szkoły. Dzięki pomocy głównie miejscowej ludności, ale również z całego obwodu szkolnego, przebiegały one dość sprawnie. W 1960 roku wykonano fundamenty a dalsze prace podjęto wiosną 1961 roku. Prace przebiegały na tyle sprawnie, że przed zimą dach na szkole został przykryty. Dalsze prace podjęto wiosną następnego roku. W szybkim tempie kończono roboty tynkarskie, wykonano podłogi, wznoszono piece. Cały czas zaangażowanie środowiska było bardzo duże. Dzięki temu w połowie wakacji zakończono prace budowlane i zaczęto przenosić sprzęt i skromne pomoce naukowe do nowego budynku. Szkole z pomocą przyszedł zakład Kopalnia Mieczyn przekazując stoły, krzesła i szafy.
W 1960 roku w budynku szkolnym zaczęła funkcjonować Szkoła Przysposobienia Rolniczego. Jej założycielami byli: Marian Rembak - kierownik szkoły podstawowej i Zdzisław Bendkowski - nauczyciel zawodu.
W dniu 14 października 1963 z udziałem władz wojewódzkich, powiatowych i gminnych oraz licznie zgromadzonej miejscowej ludności dokonano uroczystego otwarcia szkoły. W następnym roku teren szkolny został ogrodzony siatką. Młodzież wraz z nauczycielami przygotowała boisko szkolne. Kolejne lata to czas systematycznego wzbogacania szkoły w sprzęt i pomoce naukowe. Do 31 marca 1971 r. prowadzone było w szkole Kino Marzena. Jego kierownikiem był Zenon Trybek - kierownik szkoły, a operatorem - nauczyciel Czesław Kukla. Filmy wyświetlano dwa razy w tygodniu. Kino to było na mapie kin woj. kieleckiego. Na przełomie lat 68/69 miejscowi nauczyciele prowadzili dla dorosłych kurs uzupełniający wykształcenie w zakresie szkoły podstawowej. Kurs prowadzony był w zakładzie Kamieniołom Mieczyn w Hucie Starej. Podobny kurs prowadzono na przełomie 1971/72 r. Przez wiele lat w szkole funkcjonował chór szkolny. Jego opiekunem był nauczyciel Grzegorz Olewiński. Chór odnosił sukcesy na przeglądach rejonowych i wojewódzkich.
W latach 80- tych budynek szkoły był modernizowany - doprowadzono wodę i centralne ogrzewanie.
W 1966 r. rozebrano drewniany barak - stary budynek szkoły.
Bibliografia:
- pod red.: E. Kosik, E. Madejski, R. Nadgowski - W sarmackim Krasocinie
- M. Ciszek - praca dyplomowa: Monografia szkoły w Mieczynie
Opis fotografii: Absolwenci z roku 1960
Rok 1960; w środku kierownik szk. Marian Rembak, obok po lewej - Alfreda Zasada (Mieczyn), po prawej - Stanisława Wilk (Mieczyn), u góry po prawej: Łucja Ciszek (Huta Stara), Cecylia Kukla, Kowalczyk Zenon (Jakubów), Leokadia Kmieć (Karolinów), Henryk Niedbał, Krystyna Robak, Stanisław Malicki (Mieczyn), Helena Frączek, Stanisław Robak (Stojewsko), Anna Łapot (Wojciechów), Władysława Kukla (Stojewsko), Ryszard Klimczyk (Mieczyn), Leokadia Wydrych (Karolinów), Stanisława Włodarczyk (Mieczyn), Józef Kowalczyk (Jakubów)
