Publiczna oświata elementarna w Polsce datuje swój początek w szkołach parafialnych w 2 połowie XIII stulecia. Szkoły powstawały wówczas głównie w bogatych parafiach.
W roku 1466 do albumu studentów Akademii Krakowskiej został wpisany Stanisław z Mieczyna, syn Pawła. Prawdopodobnie jego ojciec był wójtem Mieczyna. W następnym stuleciu przeobrażenia społeczne i gospodarcze uniemożliwiały edukowanie ówczesnej społeczności na wsi kieleckiej. Jednakże podczas zimowego semestru 1523/24 w murach Akademii Krakowskiej przebywał Piotr, syn Andrzeja z Mieczyna. W następnych stuleciach, przy immartykulacji , w albumie Uniwersytetu Krakowskiego zaprzestano notowania miejscowości, z której pochodził kandydat na studenta, co uniemożliwiło ukazywanie związku uczelni z innymi miejscowościami, regionami w kraju.
W XVI w. w pobliżu Mieczyna szkoły znajdowały się w takich parafiach jak Włoszczowa, Czarnca, Chotów, Kozłów i Łopuszno. Materiały źródłowe nic nie mówią na temat istnienia szkoły w parafii krasocińskiej. Nie znaczy to jednak, że parafia tonęła w ciemnocie i zacofaniu. Kto pragnął opanować sztukę czytania, pisania czy poznać podstawy rachunków mógł nauczyć się tego na prywatnych lekcjach u organisty lub kleryka.
W XVIII w. przyszedł czas rozbiorów Polski i upadku oświaty i szkolnictwa. Dopiero powstanie Księstwa Warszawskiego w 1807 r. obudziło znowu nadzieje, że oświata i szkolnictwo dźwigną się z upadku. Powołano do życia Izbę Edukacyjną, która w rozwoju powszechnego nauczania widziała główny cel swej działalności. Jednakże bardzo ciężkie czasy nie pozwoliły na organizowanie szkół nie tylko w parafiach, ale w całych dekanatach. Memoriał Hugona Kołłątaja wzywający społeczeństwo do zakładania szkół elementarnych, doczekał się realizacji w pierwszych latach Królestwa Polskiego. Władze Królestwa 20 maja 1817 r. wydały instrukcję, jak należy organizować szkoły. Na polecenie władz oświatowych włoszczowski okręg szkolny również przystąpił do organizowania szkół elementarnych. W każdej gminie powołano Towarzystwo Szkoły Elementarnej.
W dniu 10 grudnia 1818 r. Towarzystwo powołano w Krasocinie. W jego skład weszli: proboszcz Tomasz Paszkowski, zastępca wójta Andrzej Stębelski, sołtys Krasocina Kasper Pawlik, sołtys Gruszczyna Franciszek Perzyński, sołtys Sułkowa Tomasz Prokop, radny Gminy Wojciech Karelus oraz proboszcz w Włoszczowy Tomasz Stramski. Zdecydowali oni, że Krasocin będzie najdogodniejszym miejscem na szkołę dla okolicznych wsi. Do Towarzystwa Szkoły Elementarnej w Krasocinie miały należeć: Krasocin z kolonią Brygidów, Mieczyn, Gruszczyn, Sułków i Ostrów. Po klęsce powstania listopadowego sytuacja oświaty w Królestwie pogorszyła się, szkolnictwo elementarne zaczęło upadać ale na wsiach pojawili się emisariusze, którzy przekonywali chłopów, że bez oświaty nie zbudują sobie lepszej przyszłości. Efektem agitacji był bunt chłopów z Mieczyna przeciwko wyzyskowi dzierżawcy i prywatne nauczanie dzieci.
Wojciech Tatar, syn Hilarego z Huty Starej, późniejszy kierownik szkoły napisał pamiętnik, w którym przedstawił w jaki sposób mieszkańcy Mieczyna radzili sobie w walce z analfabetyzmem, jakich metod nauczania używali ówcześni nauczyciele w Mieczynie. najpierw dzieci poznawały duże litery, a potem małe. W dalszej kolejności następowała nauka sylabizowania. Ażeby nauczyć się czytać dzieci potrzebowały dwóch lub trzech zim, siedząc dziennie 2-3 godziny nad elementarzem (groszówką). Edukowali głównie głównie wędrowni nauczyciele, ekonomi bądź organiści bez posady. Jednej jesieni do Mieczyna, w roli wędrownego nauczyciela, zawitał niejaki Drążkiewicz, który później uznawany był za jednego z lepszych nauczycieli.
Ustawy z 1864 r. o szkołach początkowych miejscowi chłopi nie przyjęli z entuzjazmem pomimo, że otrzymali uwłaszczenie z rąk cara. W Olesznie dziedzic Niemojewski, aby uniknąć zakładania szkoły rządowej, własnym kosztem założył ochronkę. Natomiast w Mieczynie chłopi wystawili budynek z izbą szkolną i dwoma pomieszczeniami dla nauczyciela. Zrobiono ławki i tablice, ale sprawa utknęła na budżecie i ostatecznie nie doszło do otwarcia szkoły.
W następnym roku do Mieczyna przybyła Miłosława Dymitrowiczowa i otworzyła tymczasową szkołę w wynajętym od wójta mieszkaniu. Przez dwa lata do szkoły uczęszczało 20 chłopców. Mimo, że o zatwierdzenie Dymitrowiczowej na stanowisku nauczyciela starał się wójt z sołtysami, naczelnik Dyrekcji Szkolnej odmówił ich prośbie. 1 lipca 1871 r. rozstrzygnęła się sprawa szkoły rządowej w Krasocinie. Określono rewiry dla dwóch powstających szkół: w Krasocinie i Mieczynie. Do Krasocina przydzielono: Sułków, Borowiec, Rogalów, Gruszczyn, i Występy zaś do Mieczyna: Nową i Starą Hutę, Wojciechów, Jakubów, Brygidów, Lipią Górę, Podlesko i Karolinów.
